Tijd bestaat volgens mij niet. Het enige voelbare en aanwezige is tijdelijkheid. Iets is en dan verdwijnt het. Onze tijd wordt gedefinieerd door de ervaringen van onszelf en het verleden door de ervaringen van andere mensen. Wat we weten van die ervaringen is af te lezen aan de vuilnisbelt aan spullen die ze achterlaten. De relieken uit een tijd die voor goed verdwenen is. Die spullen zijn waardevol voor ons. Sterker nog, ze zijn zo waardevol dat we er hele musea mee volstouwen. Ze zijn zo waardevol dat er beroepen zijn die wellicht als enig doel hebben de tijdelijkheid van ons bestaan vast te leggen.
Daarnaast is er het internet. Er zijn op het moment 7 miljard mensen op aarde. Het schijnt dat er nu meer mensen leven dan alle mensen bij elkaar door de geschiedenis heen. Al deze mensen hebben ervaringen en deze ervaringen delen ze op het internet. Een monster dat alles bewaart, niks vergeet en, zo lijkt het, oneindig groot kan worden. Internet heeft ons tijdreizigers gemaakt.
Dit monster is oud. Wellicht veel ouder dan de eerste mens en met elke letter wordt het ouder. Het is een tijd geleden dat ik wat op mijn blog heb gepost. Zolang dat het aanvoelt als een reliek uit een andere tijd. Een reliek dat aan mij knaagt, me een schuldgevoel probeert aan te praten. Maar niet langer. Reanimatie is in gang gezet. De pols is nog wat zwak maar het bloed stroomt wel degelijk. Beste mensen van het goede leven, potjeart is terug om u te vermaken.
Daniel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten