Bekentenis

Ik moet wat bekennen. Ik ben geen schrijver. Ik zou zeer graag een schrijver willen zijn. Ik ben jaloers op mensen die kunnen schrijven. Het kost mij moeite. Het kofschip is een ware slagkruiser voor mij. Jullie hebben het maar gemakkelijk. Zodra jullie iets zeggen geen gestuntel, geen haperende woorden. Nooit voor gek staan in een groep omdat je met je brabbelende braakbal louter de lachspieren van de menigte opwekt. Ik ben bang dat een goede zin niet voor mij is weggelegd.

Gelukkig heb ik een wapen. Een wapen waarmee ik geruisloos duizend woorden kan zeggen. In de donkerste kamer in het donkerste hoekje werk ik eraan. Kijk ernaar en vergeet, vergeet dat de persoon erachter geen schrijver is. Vergeet dat dit ooit geschreven is, vergeet alles, jezelf, je familie, de wereld! En kijk.